Ze stonden mee aan de basis van De Kerk Oostelbeers en maakten er vol passie een bijzonder concept van. Marrick Verhoeven en Erik Haenen van Ambacht BV stapten in 2017 enthousiast in het Oostelbeerse dorpsleven en ontvingen in bijna acht jaar vele cafégasten, verenigingen en mooie dorpsinitiatieven. Binnenkort dragen ze het stokje definitief over aan een nieuw koppel uitbaters, die ze de eerste tijd nog bij zullen staan bij met name de evenementen. “Ik hoop dat de drempel hier laag blijft, zodat de verenigingen blijven komen”, vertelt Marrick.

door Rens van Ginneken

De Kerk Oostelbeers was al een bijzonder concept natuurlijk. Na een zeer geslaagde verbouwing van het voormalig godshuis kon dit in gebruik genomen worden door Stichting Dorpshuis Oostelbeers, nadat het Dorpsplein gesloten werd. Commerciële uitbaters zouden het café en de zaal runnen; dat zou de basis vormen om bijvoorbeeld de verenigingen zo billijk mogelijk gebruik te kunnen laten maken van de faciliteiten. “Met Erik heb ik hier een hele mooie tijd gehad”, aldus Marrick. “Hij was de noeste werker die nooit moe leek te worden en die alles onthield en ik voelde me als dorpsman uit Moergestel al snel thuis tussen de Oostelbeerzenaren. Er zijn best veel gelijkenissen tussen onze dorpen: een boerenhistorie, harde werkers en ze roepen wel hard, maar bedoelen het toch goed. Ik voelde al snel een klik.”

Namen onthouden

“Bij ons stond vooral altijd de gastvrijheid voorop. Aanvankelijk waren de mensen wel wat sceptisch naar ons, als ‘lui van buitenaf’, maar als je echt naar ze luistert dan blijkt dat het vertrouwen wel komt. En hun namen onthouden: dat is wel essentieel. Ik heb hier altijd ‘goeie aard’ gehad. Inmiddels is het zo, dat als ik buiten sta, ze naar me toeteren als ze voorbij komen. Mooi toch!”, lacht de horecaondernemer. Naast de feesten en optredens die Erik en Marrick organiseerden, wisten al snel ook vele verenigingen en dorpsinitiatieven de weg naar De Kerk te vinden. Bijvoorbeeld de Prinsessenraad, de dartvereniging, KBO Dans, Beers Vitaal, de dansmariekes, Hutspot, de Zonnebloem, Beers Gebuurt, de Sinterklaasshows, het tonpraten, het Jeugd Vakantiewerk en verschillende politieke partijen: allemaal vonden ze een warm welkom onder de kerkbogen.

Stijgende kosten

Toch begon het na de coronatijd een beetje te ‘schuren’ op het vlak van de combinatie commercieel én dorpshuis, aldus Marrick. “We liepen tegen steeds hogere kosten aan op het gebied van personeel, energie en inkoop bijvoorbeeld. De dorpse dingen zijn enorm belangrijk voor De Kerk natuurlijk, maar nu moesten we steeds meer de gaten vullen van die dorpse activiteiten, terwijl er wel de verplichting lag om veel open te zijn. Dat begon te wringen, want er moeten wel twee slarissen uitkomen natuurlijk. Mensen in het dorp hadden nog weleens het idee dat wij geen huur hoefden te betalen, net als bij het Dorpsplein destijds. We betaalden echter gewoon een marktconforme huur. Kortom, de conclusie was: dat ‘dorpse’ kost geld en wij moeten natuurlijk ook blijven investeren. We zijn daarom met de stichting in gesprek gegaan, maar zij gaven aan dat er geen speling was. We hadden eigenlijk geen opties meer; zo was bezuinigen op personeel eigenlijk niet mogelijk als je zes dagen per week open moet zijn. We hebben toen uiteindelijk vorig jaar besloten dat we er dan mee moesten stoppen. We vinden het natuurlijk erg jammer, maar het zij zo.”

Zaal gaat gefaseerd over

Toch kijkt Marrick met een goed gevoel terug op hun tijd in Oostelbeers. “Eind maart was er nog een eindborrel in Café Andreas, een leuk initiatief vanuit de Prinsessenraad. Maar we laten onze opvolgers Tino en Sandra niet plompverloren in het diepe springen. Wij blijven voorlopig een aantal grotere evenementen in de zaal doen, zodat Tino en Sandra zich even met name op het café kunnen focussen en stapsgewijs in het ‘zaalgebeuren’ kunnen groeien. Wij hebben in ieder geval genoten van onze samenwerking in het bedenken van concepten en organiseren van evenementen, samen met de Oostelbeerzenaren. Mooi dat we het kunnen overdragen aan twee enthousiaste mensen.”

‘De Kunning’

“We hopen vooral dat de drempel laag blijft voor de verenigingen, zodat wat wij hebben opgestart bij Sandra en Tino een mooi en langdurig vervolg krijgt!” Hij blijkt inmiddels al een vrij intensief contact met het nieuwe uitbaterskoppel te hebben, op een grappig dorpse manier. “Tino de Koning staat als ‘De Kunning’ mijn telefoon”, zo besluit Marrick met een lach.