De coronatijd zette ook bij Joris Zorg in Oirschot ontwikkelingen in beweging. Zo verdween de receptioniste destijds bijvoorbeeld, om niet meer terug te keren. Dat werd door mensen in het huis, maar ook door bezoekers als een gemis ervaren. Met het project ‘Rode Loper’ werd het warme welkom op een innovatieve manier vormgegeven met ‘Jorien’, maar ook met enkele fraaie aanpassingen bij de entree, onder het motto: ‘Haal Oirschot naar Binnen’. Donderdag was de feestelijke onthulling door wethouder Corine van Overdijk.

door Rens van Ginneken

Het Leefplein was altijd het kloppend hart van het verzorgingshuis, waar maaltijden en de koffie in een gezellige sfeer werden geserveerd, maar sinds corona kwam er noodgedwongen een nieuwe opzet, met Huiskamers bijvoorbeeld. Dat werkte eigenlijk prima, maar het resultaat was helaas ook dat het Leefplein een ‘Plein Zonder Leven’ werd. Ook de receptioniste verdween, tot groot verdriet van velen, want zij was toch het vertrouwde gezicht dat hoorde bij het warme welkom dat Sint Joris al 600 jaar biedt in Oirschot. Er was dan wel bewegwijzering in de hal, maar wie daar niet uit kwam, moest een toevallig passerend personeelslid aanspreken. In deze tijd van personeelskrapte, zeker in de zorg, was dit niet altijd de gewenste oplossing. “Dat moest toch beter kunnen”, zo vertelde Dorine Roefs, medewerker Zorgtechnologie, die de vele tientallen belangstellenden en bewoners welkom mocht heten.

Ontmoet: Jorien!

Onder het motto ‘Haal Oirschot naar binnen’ werden er een aantal flinke vergrotingen van beeldbepalende Oirschotse straten en uiteraard de Sint-Petrusbasiliek onthuld bij de entree. Het meest cruciale onderdeel van de aanpak ‘Rode Loper’ is wellicht wel het touchscreen wat de bezoekers verwelkomt. De afdeling ICT en de projectgroep hebben daar de nodige energie in gestoken om het warme welkom ook daarin zo goed mogelijk vorm te geven. De nogal steriele officiële benaming ‘Aanmeldfunctionaliteit’ wordt in ieder geval ruimschoots gecompenseerd door de digitale gastvrouwe Jorien die, in het geheel in Joris-huisstijl uitgevoerde beeld, de bezoekers behendig door het menu loodst en zelfs niet heel digitaal onderlegde bezoekers kan helpen, zo blijkt als wethouder Corine van Overdijk samen met een bezoeker het scherm officieel in gebruik stelt. Het zou op dat moment nog bijna even verwarrend kunnen worden met Dorine, Corine en Jorien, die op deze donderdagmiddag allemaal in dezelfde ruimte hun rol bekwaam vervullen.

Kritische geluiden

Er waren in de aanloop wel wat kritische geluiden, want wat kon er nu op tegen een ‘echt mens van vlees en bloed’ achter de balie? Maar uiteindelijk was ook de Cliëntenraad best positief over deze innovatieve oplossing: zij zien ook dat het geld niet meer ‘tegen de plinten klotst’ en dat je met de beperkte menskracht in het verzorgingshuis alle beschikbare handen toch het liefste aan het bed hebt. Ook Diana Zijlmans van de Raad van Bestuur toont zich positief over het project. “Ik was er blij mee toen in 2023 Digitale Ontwikkeling nadrukkelijk op de agenda kwam. Het is goed om de geschikte en beschikbare techniek te omarmen bij Joris Zorg. Zolang we daarbij maar het bewonersgemak en het thuisgevoel in het oog blijven houden. Natuurlijk blijven we denken vanuit onze visie en nemen we uit de historie de goede dingen mee, maar mede dankzij deze technologie kunnen we de zorg ook betaalbaar houden.”

Joris Zorg als voorloper

Er zullen wellicht nog kleine verbeterpuntjes opduiken, maar vernieuwen hoort er anno 2025 gewoon bij, zo lijkt de conclusie. Het verzorgingshuis hoeft niet helemaal volgepropt te worden met robots, maar wie zit er nog te wachten op de was doen met een wasbord? Ook wethouder Corine van Overdijk juicht de technologie toe. “Joris Zorg is op dit gebied al vaker een voorloper geweest. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de valsensoren op de kamers, die extra veiligheid bieden en er mede voor zorgen dat mensen zo lang mogelijk zelf de regie kunnen houden en die zorgen voor een hogere kwaliteit van leven. Vanuit de gemeente proberen we ook mee te denken. Zo overwegen we nu een soort elektrische karretjes voor onze ouderen, om de mensen over kleine afstanden te vervoeren, naar de kapper of familie, zonder dat er een taxi hoeft te komen voor dat kleine stukje.”

Ze besluit: “Ik voel me vereerd dat ik deze onthulling mocht doen en het maakt me wéér trots op onze ouderenzorg!”