De hele week was men al bezig geweest met de opbouw van het Carnavalstheater en op vrijdagavond was het dan zover: de Bonte Avonden. Net als vorige jaren was er bij de entree al gezorgd voor een ludiek welkom, waarbij men op stokpaarden over de hindernisbaan de zaal in werd begeleid. Zowel op vrijdag als zaterdag was deze uitverkocht, voor beide avonden waren zo’n 300 kaarten verkocht.

door Rudi Muller

Presentatoren Koos Gloudemans en Willem Witlox hadden er al een hele tocht opzitten voordat zij het podium bereikten. Via een filmpje was te zien hoe zijn per skippybal uitkwamen bij Café de Nagtegaal, om er daar achter te komen dat het gesloten was. Het alternatief was volgens hen om maar te gaan skiën, maar zonder sneeuw bleek dat geen succes. Dan maar naar de après-ski, die plaats vond in het Carnavalstheater en waar de heren in hun wintersportoutfit ten tonele kwamen. Vol energie en leuk op elkaar ingespeeld, praatten zij de avond aan elkaar waarbij ze op humoristische wijze telkens een bruggetje wisten te slaan naar de volgende act. Nadat zij de huisregels hadden uitgelegd, leidde prins Pieter d’n urste de rest van het hoog van Oirschot van kroeg naar kroeg in hun nieuwe nummer en was het tijd voor de eerste tonprater van de avond.

Roderick-Jan Detwin

Bart Vogels deed voor de tweede keer mee en had niet één maar twee typetjes ingestudeerd, namelijk tweelingbroers Roderick en Jan. Tijdens deel één vertelde Roderick, lid van motorclub Zatodaro, over de onzichtbare motor die hij onlangs gekocht had. De vorige eigenaar was er toevallig tegenaan gelopen maar vond de kleur niet mooi. Toen zijn broer Jan het overnam, bleek van de stoere praatjes van Roderick weinig waar. Zo dronk hun vader weliswaar uit de dakgoot, maar die hing dan ook maar op 1 meter 50. Jan was ook geen nichterige kapper, zoals door zijn broer geschetst, maar een barbier die bij zijn geboorte al de eerste knip had gezet. Zo gaf Bart een leuk vervolg aan zijn act van twee jaar geleden, waar hij als scheidsrechter acteerde.

Ondertussen werd dansgroep Diversity door Willem al stotterend aangekondigd, zij komen tenslotte uit Hapert. De meiden maakten er in hun fraaie kleurrijke outfits een denderend optreden van. Helaas was er hierna een gat in het programma, waardoor er even iemand van straat moest worden geplukt en men de tijd nam om te benadrukken dat wanneer je jezelf geroepen voelt om deel te nemen aan de Bonte Avonden, je vooral de stap moet wagen. Uiteindelijk was het Toon Gloudemans die als Pietertje het gat dan maar op kwam vullen, maar helaas wel voor de allerlaatste keer. Zelf vond hij het allemaal niet zo grappig, maar de zaal dacht daar echt anders over. Met een flinke dosis zelfspot vertelde hij over zijn jeugd. Zo was hij bij zwemles maar bij één onderdeel winnaar; het aantal kurkjes dat om zijn buik kon. Later had hij een café, waar telkens weer een gast vier bier bestelde; één voor hemzelf en de andere drie voor zijn broers die er weliswaar niet bij waren maar met wie hij toch wilde proosten. Op een gegeven moment bestelde hij er nog maar drie en bleek dat hij zelf was gestopt met drinken, die van zijn broers echter dronk hij dan toch nog maar op. Pietertje sloot af met de wijze woorden dat iets goed praten moeilijker is dan goed praten en hij kan het weten. Het publiek van de Bonte Avonden zal Toon gaan missen en ook de organisatie stond stil bij het moment maar weet ook dat Toon actief zal blijven in de deelnemerscommissie. Naast woorden van dank vonden alle gasten onder hun stoelen een leuke badge ter gelegenheid van de 22e editie van de Bonte Avonden.

Dorpsdichter Roel Timmers

Hoe ziet een dag in het leven van een dorpsdichter eruit? Voor de gelegenheid nam Roel Timmers ons mee, waarbij hij hulp kreeg van Jordy die zijn bord met “Het rijmt niet, maar het dicht wel” op gezette tijden omhoog hield. Vele humoristische gedichten passeerden de revue en Roel sloot af met zijn nummer “Kurk in de kont”. Meer muziek was er van Kûb Kabaol³ die rustig begonnen maar uiteindelijk het dak eraf speelden met een medley van Doe Maar. Sem Pasmans, de pas 21-jarige prins Carnaval van Oostelbeers, deed als vrijgezel een duit in het zakje. Hij stond zijn mannetje op het podium en vertelde dat hij tijdens het daten, net als bij de aankoop van een auto, het liefst even met de vorige eigenaar praat. Met flink wat grove grappen, waar het publiek niet vies van bleek, nam hij zo zijn liefdesleven door en bleek hij dus naast prins nog meer talenten te bezitten.

Jubileum Sanne en de Mannen

Niet tien maar elf jaar al zijn Sanne en haar mannen een vast onderdeel van het Oirschotse Carnaval en voor de gelegenheid maakten zij samen met Kûb Kabaol³ het nummer ‘D’n elfde keer”, een plaat die oprecht pakkend uit de verf is gekomen en die maar moeilijk uit je hoofd te krijgen is. Zo slaagde de organisatie erin om wederom een gevarieerd programma samen te stellen waarbij humor, dans en muziek elkaar vinden en een mooie opmars vormen richting het aankomende weekend. De eerste vrouwelijke tonprater was Ankie van den Biggelaar, die als Conny Knapper kwam vertellen hoe lelijk ze is. Zo lag ze direct na haar geboorte al in een couveuse met getint glas. Veel mannen die nog vrijgezel zijn, vergeleek ze met parkeerplaatsen: te klein of invalide. Toch slaagde ze erin om haar Arie aan de haak te slaan en ging haar buut met name over de avonturen die zij samen meemaakten.

Het slotstuk van de avond kwam van Sam van Breugel, die als Jan-Frederik van Avezaat tot in d’n Olie rechtstreeks vanuit de golfclub het podium besteeg. Als corpsbal pur sang slingerde hij het ene na het andere cliché over kakkers inclusief het typerende taalgebruik de zaal in en kreeg daarmee de lachers behoorlijk op zijn hand. Daarmee kwam er nog geen einde aan de avond, want deze werd uiteraard voortgezet onder het genot van een hapje en een drankje en muziek om alvast in de stemming te komen voor Carnaval 2025. Wederom een memorabele editie van de Bonte Avonden!