Herinnert u zich deze nog, nog, nog?:

‘Dan lig ik in mijn nette pak, diploma’s en mijn cheques op zak, mijn polis en mijn woordenschat, onder de flatgebouwen van de stad naast jou-oe-a-oeh…’

Het schijnt dat professioneel aandachtzoeker Johan Vlemmix in het verleden, voor zijn carnavalshits, handelde in atoombunkers. "Van gasmaskers, jodiumtabletten, filterinstallaties tot en met complete atoombunkers. Ik was altijd bang voor oorlog en zeker voor een atoomoorlog", aldus Vlemmix in 2022.

Vlemmix had zeshonderd atoombunkers ‘in bestelling staan’, maar hij liep vast omdat de banken niet meewerkten. Hij begon ermee in 1985, vier jaar voor de Val van de Muur. Er werd vaak nogal lacherig gedaan over Vlemmix’ bunkerplannen, maar nu de Russische Beer weer zijn bloeddorstige kant laat zien, zou hij misschien nog best een oud voorraadje kwijt kunnen raken: ik neem aan dat zo’n ding niet al na veertig jaar is afgeschreven. Ik moet toegeven dat ik destijds Eindhovense Johan ook niet zo serieus nam. Maar nu geeft zelfs Mr. Geen Actieve Herinnering als huidig NAVO-baas het advies om ons voor te bereiden.

Hoe die voorbereiding er uit moet zien is niet helemaal duidelijk. In de jaren vijftig kreeg je tenminste nog het heldere advies om onder de trap te gaan zitten als je zo’n mooie paddenstoelwolk in je wijk zag verschijnen. Nu gaat het om ‘wat eetvoorraad voor enkele dagen, een opdraaibaar radiootje waarop je in ramptijden nog de adviezen van de overheid meekrijgt (Ga niet naar buiten, blijf kalm, stuur op tijd uw aangifte in), voldoende drinkwater en: voldoende contant geld, want het is niet zeker of het elektronisch betalingsverkeer nog werkt.’ Dat laatste is nog een opgave, want cash uit de muur kan bijna nergens meer. Het is waarschijnlijk makkelijker om via paarden- of drugshandel aan contanten te komen.

Wat het ook lastig maakt: wáárop moeten we ons voorbereiden? Leggen de Russen via een cyberaanval het betalingsverkeer plat, het openbaar vervoer, het dataverkeer, het energienet, of – catastrofaal – misschien ligt Netflix er wel uit! Misschien dumpen ze met hun schaduwvloot wel honderdduizenden tonnen afgekeurde wodka in de Noordzee. Of zouden ze gewoon ouderwets voorspelbaar een paar van die hypersonische kernraketten deze kant op sturen? Oirschot ligt mooi centraal tussen strategische doelen als de vliegbases Volkel en Gilze-Rijen, ASML, de windmolens aan de A58 en Uitgeverij Em. de Jong natuurlijk.

Ik zag eens een documentaire over een koppel dat zich extreem goed op het allerergste had voorbereid, uiteraard in de bizarre VS, waar hele volksstammen zijn ‘Prepared for Doomsday’: de zogenaamde ‘Preppers’. Het koppel -in camouflagepakken - woonde op een heuvel (handig bij een tsunami, of om plunderende bendes op tijd waar te nemen) in een enorme bunker, met stalen deuren zo dik als het strafblad van Bolle Jos, met daaronder nog de echte schuilkelder, met daarin gasmaskers, dieselgeneratoren en een hoeveelheid wc-papier waarmee je de hele Golf van Mexico, sorry: de Golf van Amerika kon afdekken. In die kelder had het koppel daarnaast enorme hoeveelheden ingeblikt voedsel staan, voornamelijk bonen, want dat blijft lang goed. Ze hadden tientallen hectares metershoog omheind, met ‘state of the art’ beveiligingssystemen erop. Ze reden rond op hun landgoed met belachelijk snelle pick-up trucks, volgepakt met zoveel wapentuig dat Netanyahu er nog jaloers op zou zijn. Kortom: wat er ook zou gebeuren, zij zouden het hoe dan ook overleven.

De documentairemaker keerde een paar jaar later nog eens terug naar het domein van de Preppers. De vrouw had de man verlaten. Misschien was het vooruitzicht van jaren in een betonnen doos opgesloten zitten met een compleet paranoïde kerel, in combinatie met een dieet van louter chilibonen en een slecht ventilatiesysteem haar toch te gortig. Dan maar die paddenstoel.

Stel ‘dat ie valt’, zoals Doe Maar al zong…? Als ik ‘Actieve Herinnering Mark’ was zou ik het advies geven om, net als Kate en Leonardo op de Titanic, liefdevol tegen elkaar aan te gaan hangen, kijkend naar die almaar groeiende paddenstoel, terwijl je zachtjes in elkaars oor zingt:

‘Het geeft niet of je rent, ik heb jou nooit gekend, ‘k wil weten wie jij bent.’