Sinds twee weken vaart rondvaartboot De Waterengel daadwerkelijk vanuit de Oirschotse passantenhaven over het Wilhelminakanaal. Ouderen en mensen met een beperking genieten van de vaartochtjes die Nancy van Heeswijk en Franc Speetjens samen met vrijwilligers voor hen verzorgen, vanuit Stichting Goud Voor Oud. Het is een mooi en hartverwarmend gezicht, al die blije snoeten in De Waterengel, als deze zoals afgelopen woensdag het ruime sop kiest.
door Rens van Ginneken
Het is ondanks het open toegangsluik al lekker warm binnen, terwijl de gasten, in dit geval cliënten van Joris Zorg, binnen druppelen. De rolstoellift blijkt perfect te werken. Voor de exploitanten van De Waterengel – Franc Speetjens en Nancy van Heeswijk – zijn de jaren van voorbereiding intensief en door wat tegenvallers soms ook spannend geweest. Nu lijkt echter de spanning geheel verdwenen en stralen de gezichten van Nancy, Franc én de gasten. Het liedje ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’ van John de Bever lijkt hier wonderwel op zijn plek op het kanaal, met de luxe appartementen van de Heeren van Oirschot op de achtergrond. De laatste weken is er nog hard gewerkt om de laatste puntjes op de i te zetten. Bolders voor het vaartuigje werden gemonteerd, er kwam stroom, een hek en er werden parkeerplaatsen aangelegd. Vorige week werd er voor het eerst met mensen van de doelgroep gevaren, deze woensdag is het tweede clubje van Joris Zorg met hun mantelzorgers aan de beurt.
Voor het eerst varen op het kanaal
Nel van Oirschot (88) kijkt goedgemutst rond, gezeten aan een vierpersoons tafeltje in het scheepje. “Of ik het spannend vind? Dat weet ik nog niet, misschien komt dat nog”, zo lacht ze. Haar schoondochter Mariëtte vertelt dat het ook haar eerste keer is, dat ze over het kanaal vaart. “Dit is echt een superleuk initiatief en ik ben blij dat ik mee mocht!” Jan van den Biggelaar van het bekende Oirschotse taxibedrijf mocht ook mee als begeleiding. “De enige keer dat ik óp het kanaal geweest ben, was ooit op waterski’s, maar dat is lang geleden hoor”, bekent hij. Ook hij heeft er zin in, want je kan nog zo bekend zijn in het Oirschotse, vanaf het water krijg je weer een hele andere kijk op de zaken.
Polonaise aan boord
Nancy van Heeswijk kijkt uit naar een mooi vaartochtje van een uurtje of twee, ongeveer tot de Haghorstse brug en weer terug. “We hebben natuurlijk wel een aantal proefvaarten gehad, maar dat was zonder publiek. Vorige week was de eerste tocht met cliënten van Joris Zorg. Dat was echt supergezellig, het was een ‘gekkenhuis’ hier aan boord”, zo wordt er getoond met een foto van een heuse midscheeps-polonaise. “Straks worden een paar mensen met een pet tot matroos gekroond, Peppie en Kokkie zeg maar, haha! Het is nu wat frisjes, maar met mooi weer kunnen er zelfs een aantal mensen buiten zitten, dat hebben we eerder ook al uitgeprobeerd.”
Trossen los
Dan gaan de trossen los en zet De Waterengel zich in beweging. Een beetje manoeuvreren in de krappe passantenhaven, maar dan draait het scheepje toch het kanaal op. Vanaf de kade kijken wat mensen met mogelijk enige jaloezie naar de aanstekelijke gezelligheid in het rondvaartbootje, dat zich met een lekker gangetje onder de Prinses Irene Brigade Brug door beweegt.