Meestal, geachte lezer, is Boel(e) Natuur gevuld met woorden die op lyrische wijze onze laatste flora en fauna beschrijven. Daarbij wordt niet geschroomd om geregeld de vinger op de zere plek te leggen want de moord en brand schreeuwende beestjes zijn door ons toedoen naar de afgrond geduwd. Verdroging, verzuring en verstikking zijn geen modewoorden van het linkse proletariaat of zoals de grootste president aller tijden zegt “woke”, maar meetbare effecten van op gewin berustend rentmeesterschap van onze kleine planeet.

Ditmaal gaat uw columnist echter een stap verder en laat zich inspireren door de Beerser Milieuridders. Strijdend met open vizier en slechts gewapend met pen en papier wisten zij de Oirschotse landsvrouwe en haar vazallen op de knieën te krijgen. Hun zandpad werd behouden door letterlijk hand in hand voorwaarts te gaan. De volgende klus voor Don Quichote en zijn trouwe knecht Sancho Panchez lijkt nog meer op het boek waarin zij het levenslicht zagen. Geen windmolens ditmaal maar een megalomaan zonnepark waarvoor de gemeente Oirschot honderd hectare landbouwgrond mag inleveren.

Passend bij de Not-In-My-Backyard (NIMBY) gedachte uiteraard niet direct rond het monumentale Oirschot of het gemeentehuis maar zo ver mogelijk weggestopt. Tegen de grenzen van Oisterwijk en Hilvarenbeek schilderde een gemeente ambtenaar een groot vlak op de kaart met daarop in enorme letters: ZOEKGEBIED. Dat ons gemeentehuis inzet op duurzaamheid en vermindering van fossiele energiebronnen is alleen maar prijzenswaardig. Het enige wat men daarbij uit het oog dreigt te verliezen is dat dit wel op passende schaal moet gebeuren. Oirschot is geen Amsterdam of Den Bosch waarbij energie geleverd moet worden voor industrie en tienduizenden huishoudens. Twee slimme ondernemers zagen dit echter anders. Gewoon het totale zoekgebied vol plempen met zonnepanelen en vervolgens glimlachend achterover leunen terwijl de eerste miljoenen winst als een klaterende en onstuitbare rivier hun kant op komt. Dat er honderd hectare landbouwgrond opgeofferd wordt voor gouden dukaten, dat de laatste Bekersbergse patrijs stuiptrekkend bezwijkt, dat elke op de panelen uitrustende koninginnenpage geroosterd wordt werd door beide heren met een nonchalante armbeweging weggewuifd. Zie immers hoe fraai er kleine heggetjes rond de panelen geplaatst wordt zodat er een soort glazen coulissen landschap ontstaat.

Inmiddels hebben de heren op grond van de gemeente Hilvarenbeek een voorbeeld zonneparkje aangelegd. Willen wij dit en dan tientallen keren groter? Willen wij het landschap rond de Bekersberg opofferen voor particulier gewin? Willen we de ecologische verbindingszone tussen Landgoed De Baest, Landgoed de Stille Wille, Landgoed Beekersberg i.o. en het dal van Rosep en Reusel met een pennenstreek vernietigen?

Gemeente Oirschot, het is vijf voor twaalf. Kom tot inkeer en stop deze megalomane ombouw van uw grondgebied. Duurzaamheid is een grote zaak maar Oirschot als batterij voor de provincie Brabant en wijde omgeving ten koste van onvervangbaar landschap, flora en fauna was nooit uw uitgangspunt. Don Quichote heeft inmiddels zijn harnas gepoetst, zijn troepen verzameld en staat klaar om te strijden tegen deze waanzin.