Brabant stikt bijna in de mest. Met dank aan de agro-industrie groeien de grote veeteelt bedrijven tegen de klippen op en tegelijkertijd staat aan de achterkant de mestkraan vol open. Eerst in de silo en dan uitrijden maar. Gelukkig zijn er veranderingen op komst. Door de enorme watervervuiling, met dank aan al die mest, krijgt ook Brabant weer wat lucht.
Met al deze gebeurtenissen had u misschien een andere titel verwacht. Iets in de zin van “Stik in de shit” of “Brabant verzuipt”. Maar mest is een natuurproduct en in bescheiden mate keihard nodig voor de grote kringloop van het leven. In Zuid-Afrika kennen ze zelfs een verkeersbord “Be aware of dung-beetles” met als betekenis dat de geachte chauffeur geacht wordt om met een grote boog om mesthopen van olifanten en de allerlaatste neushoorn te rijden. Normale poep, en dus niet de diarree van ons melkvee of de verstikkend scherpe kippenmest, is een bron van leven. Zoals de Stichting Ark, o.a. actief in de Geelders, “dood doet leven” roept om wandelaars bewust te maken dat een kadaver echt niet meteen afgevoerd moet worden, zo roep ik in ons Oirschots Weekjournaal “Shit doet leven”.
Iedereen kent wel de hel blauwe mestkevers die door het bos scharrelen. Steeds op zoek naar een verse keutel van haas of ree om te zorgen voor een smakelijke hap voor het nageslacht. Gangetje graven onder het uitwerpsel, ei er in, even een gebedje prevelen en klaar. Mama zal haar kinderen nooit ontmoeten maar heeft ze wel een geurige toekomst gegeven. Paardenvijgen zijn meer iets voor driehoornmestkevers. Een soort van miniatuur Triceratops dinosauriër maar met veel bescheidener hoorntjes op zijn kopschild.
Schotse hooglanders of Heck runderen die ergens in hei of bos mogen grazen produceren lekker natte shit. Geen diarree maar toch gemengd met voldoende vocht voor een aantal kleinere kevers om er in te kunnen zwemmen. Ook vliegenlarven vinden dat heerlijk. Organisch materiaal om van te smullen zit er voldoende in al die koeienvlaaien.
Maar dit is nog lang niet alles. Elke natuurgenieter kent wel strontvliegen. Hun larven zijn jagers in aalt zoals mestvocht in kruiswoordpuzzels heet. Als volwassen beest gebruiken ze verse vlaaien als dating sites. Geen gedoe met een profiel, gewoon bam! en er boven op. Toch is al dat gekroel best gevaarlijk. Grote viltvliegen kunnen op de loer zitten en zomaar het liefdesplezier wreed verstoren. Manlief wordt gegrepen en ter plekke verorberd.
En dan zijn er nog de duizenden schimmels die alleen maar kunnen bestaan met dank aan poep. Speldenprikzwammetjes gaan voor paardenvijgen, de geschubde inktzwam wordt blij van een hondendrol en mestkaalkopjes of oranje mestschijfjes kiezen liever een vijg van een Schotse Hooglander.
Shit doet leven. Er zijn inmiddels zoveel prachtige wandelroutes uitgezet door natuurgebieden waar grote grazers zorgen voor natuurbeheer dat u letterlijk u helemaal uit kunt leven in een shit safari. Ga er rustig bij zitten, oude poep ruikt niet. Kijk eerst goed wat u ziet lopen of groeien. Als de shit nog vochtig is roer er dan eens doorheen of draai een droge drol eens om. Met een goede camera kunt u dan meteen eens een totaal andere vakantiedocumentaire maken. Het Oirschots Weekjournaal wenst u een mooie shit vakantie.