Het leek wel of de zon voor altijd van ons gestolen was. De variatie in ons Hollandse weer de afgelopen twee maanden: veel regen, iets minder regen, buien met windstoten, urenlang door drenzende regen, verticale- en horizontale regen. Het moment om wat zon terug te gaan stelen kon dus niet beter gepland. In Valencia was het nog 19 graden en zonnig had mijn oudste dochter – die er sinds juni woont – ons verzekerd.

Eigenlijk ken ik niet zoveel van Spanje. Maar Bilbao zal ik nooit vergeten, als onderdeel van een bijzondere roadtrip met mijn broer. De Baskische stad bleek de moeite met zijn futuristisch ogende Guggenheim Museum en een gezellige binnenstad. We aten pincho’s en dronken bier in een zeer gezellige bar met geweldige muziek. Ze draaiden zelfs Herman Brood! Na een uur vonden we direct om de hoek nóg zo’n leuk café, met wéér Herman Brood. We prezen de rijke kroegcultuur van Bilbao de hemel in. Het duurde vervolgens nog vier pinten voor we doorkregen dat Kroeg 1 en Kroeg 2 één en dezelfde waren.

Maar enfin; Valencia dus. Met mijn jongste dochter kon ik in een appartement in de levendige wijk Russafa. Op de hoek was een supermarktje waar alles van batterijen en duizend-dingen-doekjes tot Catalaanse hamchips te vinden was op 22 vierkante meter en dat werd gerund door een Indiase familie. We kochten een doos eieren, brood en een fles Captain Morgan. In de Carrer de Cuba troffen we een tof barretje en een hip worteltaart & gezondheidsdrankjeswinkeltje.

Kortom, alles wat een twintiger en een zestiger nodig hadden om vijf dagen te overleven was voorhanden.

We troffen mijn trotse oudste dochter en haar vriend in hun appartement en bezochten het blinkende kantoor waar oudste werkte. Op huurfietsen doorkruisten we het internationaal ingestelde centrum en we bezochten het enorme strand, waar nog volop werd ge-beachvolleybald in hele kleine bikini’s. In de avonden aten we bij een hippe foodmarket, met gerechten uit alle werelddelen en we bezochten een muziekcafé waar een lokale band speelde. Het mooiste vond ik – los van de uitgebreide gesprekssessies met mijn jongste, ’s avonds samen met Captain Morgan – toch vooral het tientallen kilometers lange park dat in de jaren zeventig was aangelegd in de drooggemaakte Turia-rivierbedding. Een heerlijke groene oase, waar locals en toeristen hun weg vonden op renschoenen, mountainbikes en skateboards. Aan het einde van dit park bevindt zich de Ciutat de les Arts i les Cincies: de Stad van de Kunsten en de Wetenschap. We keken onze ogen uit bij al die architectonische, futuristische pracht, ook nog eens machtig mooi weerspiegeld in alle waterpartijen rondom de gebouwen.

De vijf dagen gestolen zon, de zee, de prachtige architectuur, het avond- en nachtleven met honderden terrasjes, barretjes en restaurantjes en natuurlijk het weerzien met oudste. Het bracht ons in gelukzalige sferen. En daarbij nog: mooie mensen. Van wie deze zestiger niet bijster veel aandacht meer kreeg natuurlijk. We aten nog een laatste keer met oudste en haar vriend in een traditioneel restaurant. De specialiteit was paella, met konijn. Erg lekker. Het was bijzonder druk en ik vermoed dat de restauranthouder had ingezet op minimaal drie lichtingen deze avond. De obers renden met volle dienbladen langs. Er kwam een groep vijftig plusdames binnen. Eentje – een hele mooie en intrigerende – keek mij lang en zéér vriendelijk aan. Ik keek lang en vriendelijk terug en juichte van binnen: er wás nog aandacht voor deze zestiger. Net toen ik begon te denken dat we nu wel lang genoeg naar elkaar hadden geglimlacht, klonk er een luid geraas en gerinkel vlak achter me. Twee obers crashten. Glaswerk viel op de grond en een vol bord vis met gegrilde groente en héél veel olijfolie vloog over mijn favoriete linnen bloes.

Het leek even catastrofaal, maar het viel – in the end – nog mee. De mooie dame deed heel discreet of ze het niet gezien had, we kregen excuses en gratis toetjes en jongste kocht in het supermarktje een fles waarvan we vermoedden dat deze wasmiddel bevatte. De volgende morgen leken de olievlekken verdwenen en de taxi stond precies op de beloofde tijd klaar om ons naar de luchthaven te brengen. De zonstelers trokken voldaan weer huiswaarts.