Wat hebben we aan gemeentelijk beleid over natuurwaarden en bescherming als de gemeente zelf haar eigen beleid omzeilt? Wat maakt dat de gemeente Oirschot bereid is zandpaden te verharden terwijl andere gemeentes zandpaden als erfgoedwaarde op hun monumentenlijst plaatsen? Welk zandpad is hierna aan de beurt om verhard te worden? Welk maatschappelijk belang is gediend met zo’n zandpadverharding?

Deze en andere vragen stellen de actievoerders afgelopen zondag 26 november op de beton-geworden Kromvensedijk in Oost West en Middelbeers. Het zandpad is een klein verhaal in een veel groter verhaal waarin zorg voor de natuur essentieel is voor een gezond leefklimaat. Wie wil nou niet dat onze kinderen en kleinkinderen in een gezond leefklimaat opgroeien?

De gemeente had voor deze betonnen verharding vergunning moeten hebben, aldus de nieuwste uitspraak van de bestuursrechter in augustus 2023. Ze geeft hiermee een slecht voorbeeld aan haar inwoners want die mogen toch ook niet zomaar hun eigen plannen realiseren. Afgelopen week heeft de gemeente besloten deze vergunning alsnog bij zichzelf aan te vragen: er komt een onderzoek naar hoe deze verharding achteraf gelegaliseerd kan worden. In gewone taal: de gemeente zoekt een geitenpaadje in een juridisch steekspel dat al vanaf 2019 speelt. Dit besluit is aanleiding voor actievoerders om de protestborden uit 2020 van de plank te halen. De actievoerders vinden dat er al genoeg gemeenschapsgeld verkwist is in dit dossier. Met de schop in de hand kwamen zij naar het pad, om duidelijk te maken dat wat hun betreft dergelijk beleid op de schop moet. De actie gaat niet alleen over dit zandpad, het gaat over het gemak waarmee onze overheid telkens weer natuurwaarden opoffert aan andere belangen.

De actievoerders