Oktober 2023 ligt inmiddels alweer even achter ons, maar het was een maand die met een groene ster in onze herinnering mag blijven plakken. Bladval was er door hogere temperaturen nauwelijks en pas in de laatste weken begonnen de bomen wat te kleuren. En het was schitterend weer voor de oplevering van het prachtige herstelproject rond de Kleine Beerze. Het Oirschots Weekjournaal van 31 oktober heeft daar uitvoerig over bericht. Maar met dank aan de vele regen in augustus en september werd onze gemeente eindelijk ook weer eens gezegend met een enorme rijkdom aan paddenstoelen. Het gezwam brulde bijna letterlijk de grond uit. Alsof er vele jaren ingehaald moesten worden en elke schimmel even moest bewijzen dat ze de kunst echt nog niet verleerd waren. Tienduizenden aardappelbovisten lagen als gele golfballetjes verspreid door Baest, lommerrijke lanen kleurden rood en geel van de honderden russula’s en weilanden werden gul voorzien van grote parasolzwammen.

En toen gebeurde het. In de westelijkste punt van onze prachtige gemeente kwam een melding dat er knalrode, op een octopus lijkende wezens in het bos lagen. Honden werden totaal in verwarring gebracht door de onweerstaanbaar stinkende geur. Wandelaars vonden het maar vreemde dingen die daar zomaar op de bosbodem lagen. Uw columnist werd direct om raad gevraagd en kon gelukkig uitkomst brengen. Het waren inktviszwammen die zich zonder zich keurig in te laten schrijven als nieuwe bewoners van Oirschot in het wandelbos van Landgoed de Stille Wille gemeld hadden. In de annalen van de Nederlandse natuur staat deze prachtige zwam genoteerd als de enige exotische paddenstoel. Vermoedelijk in de twintiger jaren van de vorige eeuw met Australische regimenten in Europa aangekomen en zich daarna verspreid over West-Europa. In Nederland wordt de soort steeds algemener. Dat heeft alles te maken met zijn voorliefde voor houtsnippers. Het is dus geen levensgevaarlijke parasiet, ziekteverwekker of dodelijk giftig monster maar een vreedzame houtafbreker. In het land van herkomst wordt de zwam “witch’s egg” genoemd, heksenei. Een schitterende naam die niet alleen slaat op zijn prille verschijningsvorm maar ook op zijn verwantschap met de Hollandse duivelseieren. Vind je daar één van? Dan staat er vaak de volgende dag al een prachtige stinkzwam.

Maar er was nog meer nieuws in oktober. Gepensioneerd basisschoolleraar Geert Willemen uit Middelbeers werd wereldberoemd met dank aan een miljoenpoot van ongeveer 317 miljoen jaar oud. Slechts vier centimeter groot en tot nu toe alleen bekend uit het gruis van de vroegere Laura mijn bij Kerkrade. Hoewel de vondst al in 2011 werd gedaan zou het tot 2019 duren voordat het Oertijdmuseum in Boxtel letterlijk het licht zag. En in oktober kwam de ultieme beloning: het oeroude beestje werd vernoemd naar Geert en kreeg de prachtige naam Lauravolsella willemeni. Zeker is dat alle miljoenpoten, ook die uit uw tuin, afstammen van deze ‘willemeni’ maar hoe die evolutie is gegaan blijft voorlopig nog gehuld in de nevelen van de tijd. Wilt u het fossiel ook eens bewonderen? Sinds vorige maand ligt het in de vaste collectie van het Oertijdmuseum.