Zou er naast de Oirschotse en Nederlandse én de diversiteits-regenboogvlag bij ons gemeentehuis inmiddels ook een Israëlische vlag wapperen? Of een Palestijnse, of allebei, of een vlag met een vredesduif? Ik heb het nog niet kunnen controleren. Het zou me ook niet verbazen als ons gemeentebestuur zich wijselijk onthoudt van positionering. Persoonlijk stemt het bloedvergieten mij enorm verdrietig, maar ook boos en opstandig omdat verschillende kampen in dit redeloze conflict een harde stellingname van je eisen.
Dit conflict in Israël, eigenlijk in het hele Midden-Oosten, gaat te diep om hier eventjes te duiden. In 1948 werd de staat Israël werd uitgeroepen, met onvoorwaardelijke steun van de Westerse wereld. De drijfveren waren legitiem na de verschrikkingen van de Holocaust – eindelijk een veilige plek voor de Joden - maar er werd nogal makkelijk voorbijgegaan aan het feit dat het land Palestina daarmee werd ontkend. De miljoenen Palestijnen moesten maar inschikken. Na de Zesdaagse Oorlog nam Israël nog meer land van de Palestijnen in en Joodse kolonisten deden fanatiek mee aan het landjepik. Eerst illegaal, maar onder de huidige regering Netanyahu wordt dat koloniseren van Palestijnse grond vooral toegejuicht. Israël werd steeds meer een onderdrukkende kolonisator, met als grootste dieptepunt de Gazastrook. Een soort openlucht kamp, waar 2,4 miljoen Palestijnen opgesloten zitten, zonder toekomstperspectief, met amper werk en almaar diepere armoede. Een perfecte voedingsbodem voor een club extremistische scherpslijpers zoals Hamas, die de gedoogsteun van de Gazanen kochten met wat minimale sociale voorzieningen. De rest van het miljardenbudget van Hamas, verkregen van de Islamitische dictators uit Qatar en Iran, wordt gespendeerd aan wapentuig.
Bij beide kampen is de lijst met gruwelijkheden eindeloos. Vanuit Israël gaat dat meer sluipenderwijs: haar terreur is een soort langzaam wurgen van een hele bevolkingsgroep, die geen kant meer op kan. Met soms verschrikkelijke excessen, zoals de brute moord in 2022 op de Palestijns-Amerikaanse Shireen Abu Akleh, duidelijk herkenbaar als journaliste van Al Jazeera. Zelfs haar begrafenisstoet werd aangevallen door het Israëlische leger. Vanuit Hamas en nog wat aanverwante schietgrage islamitische clubs, is het geweld zo mogelijk nog bruter. Bomaanslagen, schietpartijen, ontvoeringen en martelingen zijn aan de orde van de dag. Het verschrikkelijkste dieptepunt: de grootscheepse aanval op 7 oktober die meer dan 1300 Israëlische levens kostte.
En net als na ‘Nine Eleven’ gingen er wereldwijd moslims feestend de straat op om dit te vieren. Stuitend.
Beide partijen eisen van ons in het westen onvoorwaardelijke steun.
En ik weet het niet. U misschien ook niet? Ik weet wel dat geweld vergelden met dubbel geweld nog nooit iets heeft opgelost. Natuurlijk mag Israël zich verdedigen, maar als de VS roepen dat Israël ‘de enige democratie’ is in het Midden-Oosten, dan heb ik daar na de zoveelste regering Netnayahu met zijn gemorrel aan de rechtsstaat en grove onderdrukking mijn bedenkingen bij. En al helemaal bij het door Rutte zelfs nog ontkende afsluiten van geheel Gaza van water en elektriciteit en het vergoelijken van bombardementen op burgers. Het doet me denken aan het beleg van Stalingrad door Hitlers troepen. De VS hebben hun eigen agenda natuurlijk: Israël is hun ‘stronghold’ in de regio. En dankzij jaarlijks 3,5 miljard aan wapensteun voor Israël voelt dit land zich onaantastbaar en ziet het geen noodzaak om te zoeken naar een oplossing om vreedzaam en gelijkwaardig samen te leven met de Palestijnen. Hamas, Iran, Qatar, Hezbollah en consorten hebben weer hun eigen agenda: destabiliseren ten behoeve van de eigen machtspositie. En de gewone Israëliet en Palestijn: die worden net zo makkelijk in de vuurlinie geworpen.
In en in treurig word ik ervan, dit hele conflict dat steeds weer wordt opgepookt door de woestijnheethoofden en hun dubieuze bondgenoten. Kent u dat liedje nog, ‘Two Tribes’ (Twee Stammen) van Frankie Goes to Hollywood? Twee volgevreten kerels (wereldleiders) die in de boksring gedwongen worden om het samen uit te vechten, zonder burgerslachtoffers. Dat gun ik de Hamaskopstukken - in hun driedelige pakken, veilig in verre oorden - en ultrarechts militant Israël onderhand ook. Laat de weldenkende en vredelievende Israëliërs en Palestijnen met rust.