“Dat is oneerlijk!” Kinderen voelen haarscherp aan wat eerlijk en oneerlijk is. Ze zeggen het ook hardop en verbolgen als ze oneerlijk behandeld worden. Wij, als volwassenen, mogen het alléén denken. We worden geacht oneerlijkheid te accepteren en vaak alleen te ondergaan. Het is niet acceptabel als we terug vechten om het eerlijk te krijgen. En zo glijden we nog dieper weg en wordt er niets opgelost! Het wordt maatschappelijk niet aanvaard als je hardop zegt dat iets oneerlijk is. Nog erger wordt het als je het letterlijk onderbouwd, want oneerlijke mensen kunnen er niet tegen als je de vinger op de zere plek legt. Eerlijkheid wordt bestraft en liegen en bedriegen wordt beloond. Nou moet ik toegeven dat het laatste, “liegen en bedriegen wordt beloond”, vooral geldt voor rijke en machtige lui en delen van de overheid die erop uit zijn om over de ruggen van eerlijke mensen te regeren en er voor te zorgen dat ze nog rijker worden. Als een arme sloeber dat doet dan wordt die afgestraft als ze hem betrappen….want dat is dan oneerlijk volgens de oneerlijken! Overigens gebeurt dit ook als een arme sloeber eerlijk is….

Zo schreef ik een paar maanden geleden het volgende : “Hoe lager je op de maatschappelijke ladder staat, arm, laag geschoold, gehandicapt of chronisch ziek bent etc., hoe minder rechten je hebt of krijgt”! Voor zo’n rijk land als Nederland is het verschrikkelijk om te moeten constateren dat rechten hebben niet hetzelfde is als rechten echt krijgen!

Wat zou het oplossen als:

1. We oneerlijkheid en wat ons is overkomen op tafel mogen leggen,

2. Als we mogen vertellen hoe we ons voelen en hoe bedreigend het voor ons is als wij onrechtvaardig worden behandeld,

3. Als er écht iets aan ons probleem wordt gedaan met een goede oplossing, dat men die fouten niet meer herhaalt en leert van wat er gebeurd is,

4 Als diegenen die onze rechten hebben afgenomen echt ‘sorry’ zeggen en het nog echt menen ook! En ons onze rechten ook nog teruggeven!

Y.Mus

5688 BG 14