Op het programma van uw groene columnist stonden diverse onderwerpen voor de komende Boel (e) Natuur, zoals aandacht voor mussen en hoe staat het nu op de Landschotse Heide. Maar helaas, was het vroeger alleen de reguliere journalistiek die beheerst werd door de waan van de dag, tegenwoordig kan ook een gezapige column over bloemen en bijtjes niet meer om de actualiteit heen. Het was dan ook wel een bizarre week die we achter de rug hebben.

Het begon met de landing van rode vuurmieren in het veraf gelegen Syracuse (Sicilië). Alleen de naam al zou er straks voor kunnen zorgen dat miljoenen Italiaanse vluchtelingen straks hun heil gaan zoeken op het ijskoude Groenland. Biologen weten nog goed hoe snel de wespspin Europa veroverd heeft en die eet dan bij voorkeur alleen maar sprinkhanen. Vuurmieren verplaatsen zich nog veel sneller. Eenmaal op trek is er geen houden meer aan bij het tot de tanden gewapende leger. Geen duizend bommen en granaten van kapitein Haddock kunnen er voor zorgen dat ook Oirschot binnen afzienbare tijd ingenomen wordt. Onze vermaarde bakkers en zeker de beroemde kaaswinkel kunnen meteen wel gaan sluiten. Vuurmieren eten alles wat op hun pad komt en in hun bek past. En menselijke lekkernijen staan hoog op hun wensenlijst. Bijten en met gifspuiten is daarnaast ook nog eens een favoriete sport van hun. Gelukkig zal het niet zo’n vaart lopen. Voordat ze de Alpen over zijn hebben ze nog een lange weg te gaan. Maar dat ze op gaan rukken is zeker. Met dank aan de door ons in gang gezette klimaatverandering kunnen ze straks ook de frisse Brabantse winters overleven.

Nog veel dichterbij kwam het aan het eind van de week. Amerikaanse grondtermieten hebben de grote plas overgestoken en zijn inmiddels begonnen aan de sloop van houten gebouwen in Zuid-Holland. Het zijn geen enorme piramides bouwende beestjes, maar bescheiden bewoners van krochten en kelders. Verplaatsen doen ze als alle termieten in het donker en dat krijgen ze voor elkaar door met wat leem tunneltjes ter bouwen. Kolonies kunnen gemakkelijk 1500 vierkante meter groot zijn en daarin leven dan miljoenen insecten. Energie halen ze uit afbraak van hout waarvoor ze schimmels inzetten. Waar ze vandaan komen blijft een raadsel maar zeer waarschijnlijk zit de schuldige ergens in de bomenteelt. Inmiddels zijn er nog twee kolonies gevonden, allebei ook in huizen. Zodra de termieten het buiten ook kunnen uithouden kunnen ze zich ongezien nog sneller gaan verbreiden. Rottend hout is overal wel te vinden. En dan is het maar een kleine stap om de grote rivieren over te steken en zich een weg naar de grootste houten wijk van de gemeente Oirschot te knagen. Zover is het echter nog lang niet. We zullen echter wel attent moeten blijven. Als we dat niet doen zal van de trots van vele huizenbezitters niet veel overblijven dan een hoopje zaagsel.

Kunnen we nog meer gezellige beestjes verwachten die het best fijn vinden om van ons te profiteren? Uiteraard, we zijn niet alleen op aard en zullen moeten leren leven met al die levensvormen die graag profiteren van onze welvaart.